ഗള്‍ഫില്‍ എന്നെ അമ്പരപ്പിച്ച കാഴ്ചകളില്‍ ഒന്നായിരുന്നു ചീറിപ്പായുന്ന വാഹന നിരകള്‍ .. നാട്ടില്‍ വെച്ച് എനിക്കുള്ള ഒരു ഹോബി ആയിരുന്നു പുതുതായി ഇറങ്ങുന്ന വണ്ടികളെ കുറിച്ച് അറിയുക അതിന്റെ മോഡല്‍ പ്രത്യേകതകള്‍ ഒക്കെ മനസിലാക്കുക ...എണ്ണിയാല്‍ ഒടുങ്ങാത്ത മോഡലുകളും പല കമ്പനികളുടെ വാഹനങ്ങളെയും കണ്ടപ്പോള്‍ ആ ശ്രമം ഞാന്‍ ഇവിടെ ഉപേക്ഷിച്ചു ..
വാപ്പചിയും കൊചാപ്പയും മാമയുമൊക്കെ സിറ്റിയില്‍ താമസിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും പോയി വരാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട് കൊണ്ട് ഇന്‍ഡസട്രീയല്‍ ഏരിയയില്‍ ഉള്ള കമ്പനി അക്കൊമഡേഷനില്‍ തന്നെ ഞാന്‍ താമസിച്ചു . അങ്ങനെ പതിനാറു ആളുകളുള്ള ഒരു മുറിയില്‍ ആയിരുന്നു ആദ്യമായി എന്റെ പ്രവാസ ജീവിതം തുടങ്ങുന്നത്. സാമാന്യം വലിയ മുറി രണ്ടു ശീതീകരണ യന്ത്രം പതിനാറു ആളു ഉണ്ടെങ്കിലും വലിയ ബുധിമുട്ടയി തോന്നിയില്ല . പിന്നെ ദൈവാനുഗ്രഹം കൊണ്ട് പതിനാറു ആളും മലയാളികള്‍ ആയിരുന്നു അതുകൊണ്ടുള്ള ഒരു ഗുണം അടുത്ത മുറി കണ്ടപ്പോഴാണ് മനസ്സിലായത്.
ആ മുറിയില്‍ പഞ്ചാബി, ബംഗാളി , ആന്ധ്രാപ്രദേശ്‌ ,ബാന്ഗ്ലൂര്‍ , പാക്കിസ്ഥാന്‍ ,മഹാരാഷ്ട്ര ഇത്രയും നാടുകളിലെ ആളുകളുടെ ഒരു കോക്ക്ടയല്‍ മുറി ആയിരുന്നു .ഇതിന്റെ ബുദ്ധിമുട്ട് എന്താണന്നല്ലേ വേറെ ഒന്നുമല്ല ,നമ്മളെ പോലെ തേങ്ങ എണ്ണ അല്ല അവര്‍ തലയില്‍ തേക്കുന്നത് ഓരോരുത്തര്‍ക്കും പ്രത്യേക എണ്ണ , ശീതികരണ യന്ത്രമുള്ളിടത് അതിന്റെ മണം കൂടുതല്‍ ആയിരിക്കും മണം എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ഒരു അവിഞ്ഞ മണം ഇത് മുറിയുടെ കാര്യം . ഇനി പറയുന്നതു ഭോജന ശാല ഇങ്ങനെയൊന്നും ആരും പറയില്ല മെസ്സ് എന്ന് പറയും .
ഞങ്ങളുടെ കമ്പനി ഒരു പാച്ചകക്കരനെയും ഒരു സഹായിയെയും വെച്ചിട്ടുണ്ട് ,ഗ്യാസും അവരുടെ ശമ്പളവും കമ്പനി കൊടുക്കും സാധനം വാങ്ങി പാചകം ചെയ്തിട്ട് മാസാവസാനം അത് ഭാഗിച്ചു ഓരോരുത്തരുടെ വിഹിതം അവരവര്‍ കൊടുക്കണം പാചകക്കാരന്‍ തമിഴനും സഹായി മലയാളിയും ആയിരുന്നു അവര്‍ തന്നെയാണ് മെസ്സ് നടത്തിയിരുന്നതും. പ്രാതലിന് അഞ്ചു ദിവസം ചപ്പാത്തി ,ഒരു ദിവസം സായിപ്പിന്റെ ആഹാരം ബ്രെഡും ജാമൂം പിന്നെ ഓംലെട്ടും , വെള്ളിയാഴ്ച സാള്‍ട്ട് മാങ്ഗോ ട്രീ ( ഉപ്പുമാവ് ). രാവിലെ ഏഴു മണിക്കു ജോലിക്കിറങ്ങണം അതിനു മുന്‍പ് ആണ് പ്രാതല്‍ കഴിക്കേണ്ടത് , രാവിലെ ഏഴു മണിക്ക് മുന്‍പ് ഞാന്‍ എന്നല്ല മിക്ക മലയാളികളും ചപ്പാത്തി കഴികാറില്ല മനപ്പൂര്‍വ്വം അല്ല കഴിച്ചാല്‍ ഇറങ്ങില്ല (അതിന്റൊപ്പം കറി ഉണ്ടാകും കടലയോ , ഡാലോ, പയറുകറിയോ ഉണ്ടാകും ,എന്തായാലും കൂടെ ഉള്ളത് ചപ്പാത്തി ആണല്ലോ ).
ഉച്ചക്ക് പിന്നെയും കുഴപ്പമില്ല ഒന്നുകില്‍ മീന്‍ കറി അല്ലെങ്കില്‍ ഫ്രൈ കൂടുതലും നമ്മുടെ പരമ്പരാഗത മല്‍സ്യം തന്നെയാണ് മത്തി .കൂടെ സാമ്പാര്‍ ,അല്ലെങ്കില്‍ മോര് കറി കൂടെ ഒരു തോരന്‍ എന്തെങ്കിലും കാണും പിന്നെ ദേശീയ കറി ആയ ഡാല്‍ മൂന്നു നേരവും ഉറപ്പായിട്ടു കാണും ഇല്ലെങ്കില്‍ വടക്കേ ഇന്ത്യക്കാരും പാകിസ്ഥാനികളും പ്രശ്നം ഉണ്ടാക്കും. ഇത് കണ്ടാല്‍ തോന്നും ഇവനൊക്കെ ജനിച്ചത്‌ തന്നെ ഡാല്‍ തിന്നാന്‍ വേണ്ടി ആണോ എന്ന് . പിന്നെ രാത്രി ചിക്കെന്‍ ,ബീഫ്‌ ,മുട്ടകറി ഇതിലേതെങ്കിലും ഒന്നായിരിക്കും ഇത്രയും പറയാന്‍ കാരണം ഇ തരുന്ന ആഹാരത്തിന്റെ പൈസ അല്ല ഞങ്ങളില്‍ നിന്ന് വാങ്ങിയിരുന്നത് ഒരുപാട് കൂടുതല്‍ ആയിരുന്നു.
പലപ്പോഴും ഉമ്മച്ചിയും കുഞ്ഞുമ്മമാരും ആഹാരം ഉരുളയാക്കി വായില്‍ വെച്ച് തരുന്നത് ഓര്‍ത്തു വിഷമം വന്നിട്ടുണ്ട് ..അപ്പൊ നിങ്ങള്‍ ചോദിക്കും അത്ര വലുതായിട്ടും ഉരുള ഉരുട്ടി തരുമായിരുന്നോ എന്ന് ..അതെ വീട്ടിലെ കുട്ടികള്‍ക്ക് ആഹാരം കൊടുക്കുമ്പോള്‍ എനിക്കും അവര്‍ തരുമായിരുന്നു കാരണം ഞാന്‍ അവര്‍ക്ക് കുട്ടി തന്നെയായിരുന്നു എന്റെ ഉമ്മചിയുടെ സഹോധരങ്ങല്‍ക്കിടയിലും വാപച്ചിയുടെ സഹോധരങ്ങല്‍ക്കിടയിലും മൂത്ത കുട്ടി ഞാന്‍ ആയിരുന്നു ആ ഒരു വാല്‍സല്യം ഇപ്പോഴും ഉണ്ട് താനും ..അങ്ങനെ ഗള്‍ഫ്‌ ജീവിതം മുന്നോട്ടു പോകുന്നതിനിടക്ക് .....
തുടരും...
No comments:
Post a Comment